برنامه های معمول متعادل شبانه روزی- حفظ عادات زندگی روزمره، مانند الگوی خواب منظم و برنامه روزانه مداوم – ممکن است برای نزدیک به 6 میلیون آمریکایی بزرگسال که با اختلال دو قطبی تشخیص داده شده اند، تسکین و کمکی را فراهم کند.
دکتر الن فرانک روانشناس بالینی که بر روی 175 فرد بزرگسال مبتلا به این اختلال مطالعه ای انجام دادند، در مطالعه خود یافتند بیمارانی که در یک طرح رفتار درمانی برای کمک به بهبود نظم در امور روزمره خود شرکت داشتند نسبت به بیمارانی که درمانشان فقط متمرکز بر تنظیم علائم خلقی آنان و تجویز دارو بود از بروز دوره جدید شیدایی یا افسردگی در مدت زمان طولانی تری جلوگیری شد.
در این مطالعه، متخصصان بالینی بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی را یک بار در هفته درمان کردند تا این که بهبودی پایداری از نشانه ها را به دست آورند. به نیمی از بیماران درمان ریتم های بین فردی و اجتماعی داده شد، که در آن از یک دستگاه نظارتی برای پیگیری چرخه خواب/بیداری، زمان وعده غذایی و فعالیت فیزیکی بیماران استفاده کردند. بیماران دیگر نیز از طریق مدیریت بالینی فشرده، به آنها جلسات آموزشی در مورد این اختلال، داروی آن و راهنمایی در مورد بهداشت عمومی خواب ارائه شد. تمام بیماران 2/5 سال تحت درمان با دارو – معمولاً لیتیوم- قرار گرفتند.
فرانک در مطالعاتش یافت که درمان ریتم بین فردی و اجتماعی ممکن است نشانه های اختلال دو قطبی را تخفیف و تسکین دهد زیرا این درمان امور روزمره این بیماران – که آنان اغلب نسبت به ساعات شبانه روزی حساسیت بیشتری داشته اند- را تنظیم می کند. فرانک -استاد روانپزشکی و روانشناسی در دانشگاه پیتزبورگ دانشکده پزشکی- می گوید که اختلال در خواب و برنامه های معمول روزمره ممکن است به حملات شیدایی یا افسردگی دامن بزند و باعث تشدید این حملات شود.
در یک مطالعه مرتبط توسط زیست شناس دکتر کالین مک کلاگ، ارتباط بین سیستم شبانه روزی و اختلال دوقطبی بیشتر روشن شد. مک کلاگ، استاد روانپزشکی در مرکز پزشکی دانشگاه تگزاس جنوب غربی، موش مهندسی شده فاقد ژن های کلیدی شبانه روزی را مورد مطالعه قرار داد. او متوجه شد که این موش ها با افرادی که در حالت مانیک و شیدایی قرار دارند مشابه رفتار کردند- بیش فعالی و چرخه خواب کوتاه را نشان دادند.
فرانک می گوید:” سیستم شبانه روزی برای درک نشانه های اولیه اختلالات دو قطبی و تک قطبی اساسی است” .
مترجم: کارشناس آموزش مؤسسه آموزش عالی مدت؛ به نقل از www.apa.org