رفتار درمانی دیالکتیک برای شخصیت مرزی (DBT)

رفتاردرمانی دیالکتیکی رویکردی درمانی است که توسط مارشا لینهان (۱۹۹۳)بـرای درمـان بیمـاران مبـتلا بـه اختلال شخصیت مرزی که به طور مکرر خودکشی می کنند، ابداع شده است. ایـن روش بـر سـه پایـه، رفتـارگرایی، فلسفه دیالکتیکال و آیین ذن استوار است. این رویکرد تعامل عوامل زیستی – اجتماعی را علت اخـتلال شخصـیت مرزی می داند. به این معنا که بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی افـرادی هسـتند کـه از نظـر زیسـت شـناختی آسیب پذیری هیجانی دارند و در محیط هایی که به طور مکرر تجربیات درونی و رفتارهای فرد را نامعتبر مـی سـازند، پرورش یافته اند. آسیب پذیری هیجانی به همراه پرورش در محیط نامعتبرساز موجب مـی شـود فـرد بـا نقایصـی در توانایی، انگیزش و تنظیم هیجانها و مشکلات زندگی خود روبرو شود (هایزو فلوئت، ۲۰۰۴).معرفی رویکردی کارآمد و ساده برای دست اندرکاران خدمات درمانی یک ضرورت محسوب می شود؛ کاری که در این کارگاه صورت خواهد گرفت.