رفتار درماني ديالكتيك براي شخصیت مرزی (DBT)

رفتاردرماني ديالكتيكي رويكردی درماني است كه توسط مارشا لينهان (1993)بـرای درمـان بيمـاران مبـتلا بـه اختلال شخصيت مرزی كه به طور مكرر خودكشي مي كنند، ابداع شده است. ايـن روش بـر سـه پايـه، رفتـارگرايي، فلسفه ديالكتيكال و آيين ذن استوار است. اين رويكرد تعامل عوامل زيستي – اجتماعي را علت اخـتلال شخصـيت مرزی مي داند. به اين معنا كه بيماران مبتلا به اختلال شخصيت مرزی افـرادی هسـتند كـه از نظـر زيسـت شـناختي آسيب پذيری هيجاني دارند و در محيط هايي كه به طور مكرر تجربيات دروني و رفتارهای فرد را نامعتبر مـي سـازند، پرورش يافته اند. آسيب پذيری هيجاني به همراه پرورش در محيط نامعتبرساز موجب مـي شـود فـرد بـا نقايصـي در توانايي، انگيزش و تنظيم هيجانها و مشكلات زندگي خود روبرو شود (هايزو فلوئت، 2004).معرفی رویکردی کارآمد و ساده برای دست اندرکاران خدمات درمانی یک ضرورت محسوب می شود؛ کاری که در این کارگاه صورت خواهد گرفت.